تبدیل زیست توده‌های کشاورزی به شکل پلت و استفاده از آنها به عنوان منبع انرژی حرارتی مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، تأثیر چهار نسبت ترکیب پوست بادام، گردو و تفاله کنجد به ترتیب با نسبت (2:1:1،1:1:2،1:2:1،1:1:1) بر مبنای وزن و دو اندازه ذرات (6/0 و 1 میلی متر) بر شاخص‌های چگالی، چگالی فشرده شده، مقاومت فشاری و ارزش حرارتی پلت‌های تولیدی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که چگالی فشرده شده و مقاومت پلت ها در ترکیباتی که دارای مقادیر بیشتر تفاله کنجد هستند بیشتر از سایر نمونه‌ها است بطوریکه بیشترین چگالی فشرده (721 کیلوگرم بر متر مکعب) و بیشترین مقاومت فشاری (73/50 نیوتن بر سانتیمتر) برای ترکیب با نسبت تفاله کنجد بیشتر و ذرات کوچکتر بدست آمد. در مقایسه تیمارها کمترین مقاومت مربوط به نسبت بالاتر پوست گردو(تیمار T2) در اندازه ذرات درشت‌تر می‌باشد. با توجه به داده‌های بدست آمده در اندازه ذرات ریزتر مقاومت فشاری برای نسبت برابر از مواد اولیه(T1) 78/20 N/Cm، برای نسبت بالاتر پوست گردو(T2) 46/4 N/Cm، در نسبت بالاتر پوست بادام(T3) 26/12 N/Cm و برای مقدار بیشتر تفاله کنجد(T4) 73/50 N/Cm بدست آمد. با تغییر در اندازه مواد اولیه که برای ذرات درشت‌تر است، مقاومت کاهش می‌یابد که به ترتیب برای نسبت برابر از مواد(T1) 44/15 N/Cm، پوست گردوی بیشتر(T2) 49/6 N/Cm، برای پوست بادام بیشتر(T3) 21/7 N/Cm و برای تفاله کنجد بالاتر (T4) برابر با 72/18N/Cm بدست آمد. همچنین، بالاترین میزان ارزش حرارتی در نسبت بالاتر پوست گردو (نسبت بادام، گردو و تفاله کنجد 1:2:1) به میزان 9576 کیلوژول بر گرم بدست آمد. بنابراین استفاده از ضایعات کشاورزی و ترکیب مناسب آنها به دلیل ایجاد چگالی و استحکام مناسب گزینه خوبی برای تولید سوخت‌های زیستی می‌باشد.