تاثیر اندازه‌های مختلف مزارع بر کارایی فنی مزارع برنج (مطالعه موردی: شهرستان رشت)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

2 گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

چکیده

هدف مطالعه حاضر، تجزیه و تحلیل کارایی و نسبت شکاف فناوری مزارع برنج شهرستان رشت می‏باشد. برای انجام تحقیق از اطلاعات 531 کشاورز استفاده شده است. این اطلاعات در سال 1397 با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای متناسب با حجم جامعه به دست آمد. به منظور اجتناب از اریب ناشی از مطالعه کشاورزان دارای صفات و رفتارهای تصمیم‌گیری متفاوت، مزارع نمونه با استفاده از تحلیل خوشه‌ای و بر حسب اندازه به سه گروه کوچک، متوسط و بزرگ تقسیم شدند. در این مطالعه جهت برآورد کارایی فنی نسبت به مرز گروهی، از مدل تحلیل پوششی داده‌ها (DEA) استفاده ‌شد و برای برآورد نسبت شکاف فناوری(TGR) از روش فرامرزی(Metafrontier) استفاده شده است. نتایج نشان داد که متوسط کارآیی فنی گروهیِ بهره‌برداران مزارع کوچک 2/85 درصد، برای بهره‌برداران مزارع متوسط 3/88 درصد و در مزارع بزرگ 1/89 درصد می‌باشد. یعنی این واحد‌ها با به‌کار‌بردن میزان مشخصی از نهاده‌های تولید، به‌طور متوسط به‌ترتیب حدود 85 درصد، 88 درصد و 89 درصد مقدار محصولی را تولید می‌کنند که با استفاده از میزان نهاده فعلی و سطح فناوری موجود می‌توانست تولید شود. افزون بر این، نتایج حاصل از تخمین کارایی فنی نسبت به تابع فرامرزی نشان داد که شکاف فنی بین بهترین کشاورز و سایر کشاورزان در گروه مزارع بزرگ حداقل و در گروه مزارع کوچک حداکثر بوده است. نسبت شکاف فناوری برای سه گروه فوق به ترتیب 80/0، 82/0 و 90/0 می‌باشد. یعنی مزارع بزرگ عملکرد تکنیکی بهتری دارند و دارای نسبت شکاف فناوری بالاتری در مقایسه با مزارع کوچک و متوسط می‌باشند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effect of different field sizes on the technical efficiency of rice fields (Case study: Rasht County)

چکیده [English]

This study aims to analyze the efficiency and technological gap ratio of rice fields in Rasht. Data from 531 farmers were used for the research. This information was obtained in 2018 using the cluster sampling method proportional to the size of the population. The sample farms were divided into small, medium, and large groups using cluster analysis to avoid the bias caused by differences in farmers' characteristics and decision-making behaviors. In this study, the data envelopment analysis (DEA) model was used to estimate the technical efficiency relative to the group boundary, and the metafrontier method was used for estimating the technological gap ratio (TGR). The results showed that the average group technical efficiency for small, medium, and large farms was 85.2%, 88.3%, and 89.1%, respectively. In other words, using a certain amount of production inputs, these units produce, on average, about 85%, 88%, and 89% of the amount of products that could be produced using the current amount of input and the available technology level. In addition, estimating the technical efficiency based on the metafrontier function showed that the technical gap between the best farmer and other farmers was minimum in the large farm group and was maximum in the small farm group. The technological gap ratio for the above three groups is 0.80, 0.82, and 0.90, respectively. Therefore, large farms have better technical performance and a higher technological gap ratio than small and medium farms. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Data envelopment analysis
  • Technological gap ratio
  • Metafrontier model
  • Rasht county