ارزیابی شاخص‌های زیست‌محیطی تولید بامیه (Abelmoschus esculentus L) در سیستم‌های کشت خالص، مخلوط و جنگل زراعی در استان خوزستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری اکولوژی گیاه زراعی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

2 استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

3 گروه مهندسی ماشین‌های کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

4 دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

5 استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

چکیده

صنعت کشاورزی حدود 10 تا 12 درصد گازهای گلخانه‌ای جهان را تولید می‌کند. بررسی سهم نهاده‌های مصرفی در سیستم‌های کشت و محصولات زراعی می‌تواند در بهینه‌سازی آن‌ها و کاهش آلایندگی‌های زیست‌محیطی مؤثر باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی شاخص‌های زیست‌محیطی تولید بامیه در واحد هکتار با روش ReCiPe 2016 در سیستم‌های کشت خالص، مخلوط با خیار و جنگل زراعی با درخت خرما در استان خوزستان مورد مطالعه قرار گرفت. این پژوهش در سال زارعی 1400-1398 مورد بررسی قرار گرفت. مرز سامانه مورد مطالعه از کاشت تا برداشت محصول بامیه در سیستم‌های کشت آن می‌باشد. اطلاعات جمع‌آوری شده شامل تمامی نهاده‌های مصرف شده از قبیل کود، سم، ادوات کشاورزی، نیروی انسانی و سوخت مصرفی بود. روش مورد بررسی شاخص‌های زیست‌محیطی ReCiPe 2016 می‌باشد. این روش شامل شاخص‌های نهایی خسارت به سلامت انسان، اکوسیستم و منابع و همچنین شاخص‌های میانی همچون گرمایش جهانی و تخریب لایه ازون می‌باشد. نتایج نشان داد کشت مخلوط بامیه و خیار به دلیل مصرف نهاده‌های شیمیایی و پلاستیک مصرفی بالاتر نسبت به کشت خالص (15/17 درصد) و جنگل زارعی (10/79 درصد) اثرات مخرب زیست‌محیطی بالاتری دارد. کود نیتروژن، فسفات و سوخت مصرفی به همراه پلاستیک از اثرگذارترین نهاده‌ها در شاخص‌های زیست‌محیطی می‌باشد. شاخص کارایی زیست‌محیطی نیز نشان داد جنگل زارعی بامیه و خرما نسبت به کشت خالص و مخلوط برتری معنی‌داری دارد. از این رو با توجه به عملکرد بالاتر کشت مخلوط در واحد سطح نسبت به کشت خالص، توصیه می‌شود نهاده‌های پرمصرف آن بهینه شود، همچنین در مناطقی از استان خوزستان که امکان جنگل زارعی بامیه وجود دارد، این نوع کشت با توجه به آلایندگی محیطی کمتر آن توصیه می‌شود

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Environmental Indicators of Okra (Abelmoschus esculentus L) Production in Monoculture, Intercropping and Agroforestry Systems in Khuzestan Province

نویسندگان [English]

  • Ashkan Jalilian 1
  • Mohamad Reza Jahansuz 2
  • Mosataf Oveisi 4
  • Hosain Moghadam 5
1 دکتری اکولوژی گیاه زراعی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
2 professor, Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agricultural Science & Engineering, University of Tehran, Karaj, Iran
3
4 Associate Professor, Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agricultural Science & Engineering, University of Tehran, Karaj, Iran
5 Assistant professor, Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agricultural Science & Engineering, University of Tehran, Karaj, Iran
چکیده [English]

The agricultural industry produces about 10-12% of the world's greenhouse gases. studying the energy use in agriculture systems can be effective in optimizing energy consumption and reducing environmental pollution. This study was performed to evaluate the environmental indicators of okra production by the ReCiPe 2016 method in Monoculture, intercropping with cucumber and date palm agroforestry systems in Khuzestan province. This research was carried out in the cropping seasons 2020-2021. The system boundary of the research is from planting to harvesting okra in its cultivation systems. Collected information included all inputs used such as fertilizers, pesticides, Agricultural machinery, human labor, and fuel consumption. The studied method is ReCiPe 2016 environmental indicators. This method includes the end point of damage to human health, ecosystems, and resources, as well as midpoint indicators such as global warming and ozone depletion. The results showed that intercropping of okra and cucumber has higher environmental destructive effects due to the use of higher chemical and plastic inputs than monoculture and agroforestry (17.15 and 79.10 respectively). Nitrogen fertilizer, phosphate, and fuel consumption along with plastic are the most effective inputs in environmental indicators. Eco-efficiency index also showed that okra and date agroforestry have a significant advantage over monoculture and intercropping. Therefore, considering the higher performance of intercropping system compared to monoculture, it is recommended to optimize its high-use inputs. Also in areas of Khuzestan province where there is a possibility of agroforestry, this type of cultivation is recommended due to its lower environmental pollution.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Global warming
  • Human health
  • Life cycle assessment
  • Ozone depletion
  • Vegetables

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار